Ang mga tagapagtanggol sa mahalagang karapatan ng mga migranteng  Pilipino, tulad ng karapatang bumoto, ay mabilis na ipinahahayag na   tayo ang siyang bumubuhay sa ekonomiya ng Pilipinas sa bawa't bugso ng  krisis na dinaranas taun-taon. Ang mga migranteng Pilipino ay  nakapagpapadala ng higit sa 7 bilyong dolyares sa pamamagitan ng  bangko. Liban pa rito ang higit na 7 bilyong dolyares na personal na  naiuuwi ng mga overseas Filipinos na ipinakidala sa mga kaibigan at  kamag-anakan.

Tunay na matagumpay nating natatawid ang mga mababagsik na bagyo na  sumasalanta sa ekonomiya ng ating Inang Bayan, kung maihahambing tayo  sa ating mga kalapit na bansa sa Asya. Nguni't kapalit nito ang masakit  na paghihiwalay ng mga migranteng Pilipino sa kanilang mga mahal sa  buhay at mga malulupit na karanasan na halos hindi kayang iguhit o isalarawan.

Ang mga migranteng Pilipino ay tagapagtatag sa pagsibol o pagtubo ng  mga mamamayang "middle-class" at ang matibay na pag-establisa ng  ekonomiya sa pamamagitan ng pagbigay-puhunan sa mga iba't-ibang  industriya, tulad ng transportasyon, real-estate, housing,  konstruksyon, impormasyong panteknolohiya, bangko, insyurans,  edukasyon, abyasyon, at manupaktura.

Ang gawain natin ay tagapag-angat o taga-gamot ng nanlulupaypay o  naghihingalong ekonomiya ng Pilipinas. Ayon sa sarili nating gobyerno,  tayo ang itinuturing na "Dakilang Bagong Bayani" --- ayon dito,  nararapat lamang na ibalik nila ang ating karapatang bumoto o maghalal  ng napili nating kandidato.

Nguni't hindi lamang natin ipinaglalaban ang ating karapatang bumoto  dahil sa kontribusyon natin sa buhay ng ekonomiya kundi dahil ito ay  tunay na ating karapatan bilang malusog at buhay na buhay na mamamayan  ng ating Inang Bayan. Nais nating madama at maisakatuparan ang tunay  nating pagiging mamamayan at mayroon tayong karapatan na maging bahagi  sa pagpapatakbo sa buhay ng pulitika ng ating bayan.

Ang Inang Bayan at kahit na sinumang bansa ay umiinog sa ngalan ng  pulitika. Ang migranteng Pilipino ay may karapatang maging bahagi sa  pagbubuwag ng mga krimen at masamang gawain na nangyayari sa  pamahalaan. At ganoon din sa karapatang maging bahagi sa pagkahilom ng  nabulok na patakbo ng mga nagdaang mga administrasyon. Ang pagpupugay  sa mga migranteng Pilipino tuwinang dumarating o umaalis sa NAIA ay   hindi sapat na kabayaran na maipagpapalit sa pagkilala ng kanyang  karapatan bilang isang tunay na mamamayan ng ating Inang Bayan. Marami  sa atin ang nanatiling tapat sa ating sariling bayan, walang balak  itatwa o talikuran ang dugong Pilipino at ang lupang sinilangan.

Ang mga modernong teknolohiya (Internet, satelayt na telebisyon, mga  praktikal na serbisyong telepono, lalo na ang teksting) ay naging  mabisang instrumento o kalasag sa pagtunghay sa aktwal na nangyayari sa  Pilipinas. Naging mabisang kasangkapan ang mga bagay na ito para  masubaybayan tuwi-tuwina ang mga nangyayari hinggil sa ating sariling  bansa; ganoon din sa mga kapwa migranteng Pilipino na nasa ibang   lupalop ng buong mundo.

Sa Internet, mahigit 90 porsyento sa mga bumibisita sa ating mga  pahayagang ay mga migranteng Pilipino. Maliwanag na tayo ay masigasig  na sumusubaybay sa pagnanais na makagisnan ang tunay na pag-igi at  kapakanan ng ating bayan. Nang dahil dito dalawa sa pahayagan sa  Pilipinas na may Website ay tinatagurian na "top-ranked news sites" sa  buong mundo (tulad ng CNN.com at NYTimes.com).

Ang atin bang pagkawalay sa kandungan ng ating Inang Bayan ay sapat na  dahilan para tayo ay hubaran ng ating karapatan bilang isang mabuting  mamamayan? Tunay na hindi tayo makapapayag dahilan sa lakas ng lukso ng  ating dugo at sa ating pagiging tapat sa lahing Pilipino at dahil din  sa nagagawa at nakikita nating paulit-ulit nating pagbuhay sa  ekonomiya. Kasama rin dito ang hindi natin pagtalikod o pagtatwa sa  ating pagiging Pilipino sa pamamagitan ng araw-araw nating koneksyon sa pag-aruga, pagkalinga, pagmamahal, at pagtanggol sa  sarili nating bansa! Ngunit ano ang silbi ng ating pagiging mamamayang  Pilipino kung wala naman tayong karapatang bumoto?  Kung tinanggal sa  atin ang karapatang ihalal ang mga napiling kandidato?

Ang 1987 na Saligang Batas ng Pilipinas ay nagpapahayag na dapat  payagan o bigyang laya ang mga migranteng Pilipino upang malayang  makaboto. Mahigit nang 14 na taon ang nakalilipas at, hanggang sa  ngayon, ay walang kinahinatnan ang panukalang batas para makaboto ang  mga migranteng Pilipino.

May mga iba't ibang bersyon ng panukalang batas na ito ang umabot sa  mga kinauukulang kumite ng Kongreso nguni't hindi tuluyang dumaloy  upang maging batas dahil sa mga walang kuwentang sutsutan at bangayan,  kasama na rin ang pagsawalang-bahala ng karamihan sa ating mga  mambabatas. Ang mga panukalang batas na ito ngayon ay nakalibing,  inaamag at linalawa sa mga arkibo ng Kongreso. Muling binuhay ang  usapin na ito sa pamamagitan ng HB 10720 at SB 1746 noong nakaraang   taon nguni't ito'y napawalan ng saysay dahilan sa eskandalo na nangyari  sa gobyerno nito lamang nakaraan na panahon.

Ito ay isang malaking kalapastanganan at pagkakamali; malaki ang  pagkukulang ng Kongreso at ng mga pangulo ng mga nagdaang  administrasyon sa mga migranteng Pilipino dahil sa paulit- ulit na  pagkaunsyami ng pagkamahalagang karapatan natin upang bumoto at sumali  sa eleksyon.

Ang pinakamatagumpay na panlipunang pakikibaka, ayon sa kasaysayan, ay  humantong sa pagkapaalis ng mga punong manlulupig at malulupit, ang  pagkalaya ng mga inaalipin, ang pagkabisa ng karapatang bumoto para sa  bawa't mamamayan. Sa Estados Unidos, ang karapatang bumoto ay unang  ipinagkait sa iba upang bigyang daan ang mga puting kalalakihan na  may-lupa at may-kaya sa buhay. Hindi naglaon, lahat, sabay ng mga mahihirap, ang mga itim, at mga  kababaihan, ay naging bahagi sa proseso ng paghahalal sa Amerika.

Mula noong World War II, ang Estados Unidos ay pinayagan o kinilala ang  mga migranteng Pilipino na may karapatang bumoto bilang bahagi ng  kanilang karapatan bilang mamamayan ng Amerika. Halos 40 na iba't-ibang  bansa ang sumunod gaya ng Canada, Great Britain, Germany, France,  Switzerland, Australia, Italy, Spain, India, Venezuela, Brazil, Colombia, Peru,  South Africa, Senegal, Bosnia, Croatia, Armenia, Japan, Thailand, at  Indonesia ay tinagurian at kinilala ang kanilang mamamayan na nasa  ibang bansa bilang tunay na mambobotong mamamayan.

Ang Pilipinas, gaano man siya ihalintulad sa makademokrasyang larawan,  ay hindi makahabol sa mga bansa na kumikilala sa karapatan ng kanilang  mga migrante bilang mga mamamayang may karapatang bumoto.

Tayo bang mga higit na 7 milyong migranteng Pilipino sa iba't ibang  lupalop ng daigdig ay papayag na paulit-ulit na yurakan at itakwil ng  mga nakapapangyari sa ating bansang Pilipinas sa pamamamagitan ng hindi  nila pagbigay sa atin ng kakayanang bumoto para sumali sa halalan?  Hinding-hindi tayo papayag! Tama na! Sobra na!

Husto na at itigil na ang mga pulitikang pambobola at mga hilaw na  pangako. Walang ibubunga ang mga ito kundi ang lalong pagka-inis at  umiigting na galit nating mga migranteng Pilipino. Gagawin natin ang  lahat upang maipagpatuloy ang pag-aruga at pag-alaga sa mahina pa  nating ekonomiya ng Pilipinas. Hindi tayo tumigil o titigil sa  pag-aruga sa ating mga kapwa. Nais nating maging bahagi sa paglutas at   paghilom ng nasadlak, napanot, napahirapang bayang sinilangan. Sa pamamagitan ng modernong teknolohiya maisasakatuparan ang ating  karapatan upang mapabilang ang ating boto sa mga darating na halalan.

May mga kalakip na di mapasubaliang katotohanan ang pagkabisang muli ng   kakayanang bumoto para sa ating mga migranteng Pilipino at marami sa  atin ang mga matatalino, masisipag, at mga dalubhasa sa kani-kanilang  siyensya at disiplina. Tayong mga mamamayang migranteng Pilipino, na  sapilitang napalabas ng Pilipinas dahil sa kawalan ng kaukulang  pagkakataon upang maghanap-buhay sa sariling bayan, ay nagtiis, at  patuloy na nagtitiis, ng labis na hirap at kalungkutan sa ibat-ibang   sulok ng mundo na ating kinasadlakan. Subali't sa kabila ng dusang  dinaranas, sa kabila ng mga pag-alipustang natatanggap, sa kabila ng  mga hamon na hinaharap na minsan ay kasama ang pagtaya at pagkawala ng  sariling buhay, patuloy nating ipinaglalaban at inaangkin na tayo ay  Pilipino. Kahit sa dahilang ito man lamang, hindi maaaring ipagkait sa  atin, ang di mapasubaliang karapatang humalal ng ating mga pinuno sa  kasalukuyan at sa mga darating pang halalan sa sarili nating bayan.

TAYONG MGA MIGRANTENG PILIPINO SA IBA'T-IBANG BAHAGI NG MUNDO AY  PATULOY NA MANANAWAGAN AT MAKIKIBAKA NA MAIBALIK ANG ATING HINUBAD O  TINANGGAL NA KARAPATAN SA LAHAT NG PAMAMARAAN UPANG BIGYANG-PANSIN NINA  GNG. GLORIA MACAPAGAL-ARROYO, NG MGA OPISYALES NG KASALUKUYANG  PAMAHALAAN,  NG MGA OPOSISYON, AT LAHAT NG MGA MAGIGING MAMBABATAS SA  IKA-LABINDALAWANG KONGRESO, NA DAPAT GAWING PANGUNAHING PANANAGUTAN  NILA SA SAMBAYANANG PILIPINO ANG PAGKABISA NG BATAS PARA MAKABOTO ANG   LAHAT NG MGA MAMAYANG MIGRANTENG PILIPINO.

BIGYANG-BISA SA PAMAMAGITAN PAMBALOTANG LAKAS ANG MGA MIGRANTENG  PILIPINO SA SANLIBUTAN. IBIGAY AT IBALIK ANG LIKAS NA KARAPATAN AT  DANGAL NG MGA MAMAMAYANG MIGRANTENG PILIPINO!

Thanks to Terry and Chee of the OFW-Vote for the translation.